Μια μέρα καθώς έριχνα νερό στις ποτίστρες άκουσα έναν πολύ δυνατό κρότο που με τρόμαξε και με ταρακούνησε. Παράτησα τον κουβά και ευθύς ανέβηκα στον ανεμόμυλο της φάρμας από όπου μπορώ να έχω καλύτερη θέα. Χωρίς να καθυστερήσω άρπαξα τα κιάλια και τα έσφιξα με δύναμη μέσα στις παλάμες μου σαν να ήθελα να τα πιέσω να μου αποκαλύψουν μια αλήθεια και την εικόνα της από απόσταση. Μάταια, για αρκετή ώρα ατένιζα τον ορίζοντα, μια με τα κιάλια και μια με γυμνό το βλέμμα μα του κάκου (το «του κάκου» είναι μια έκφραση που με τον φίλο μου τον Γιάννη θα καταργήσουμε όταν θα πάρουμε την εξουσία). Στάθηκα για αρκετή ώρα να κοιτάζω μέχρι που κατάλαβα ότι η εικόνα έχανε το βάθος της. Ο ορίζοντας δεν είχε τίποτα καινούριο να μου αποκαλύψει και έτσι απέσυρα το μοναχικό (και γοητευτικό) μου βλέμμα προς το πακέτο με τα Marlboro που το χέρι μου είχε πιάσει μηχανικά ψαχουλεύοντας μόνο του μέσα στην τσέπη μου, όπως πιάνει το κλειδί της εξώπορτας όταν επιστρέφω στο αγρόκτημα μεθυσμένος και δεν ξέρω πια που είναι η εξώπορτα. Καθώς άναψα το τσιγάρο και ο καπνός γέμισε τα πνευμόνια μου (έχουμε ξαναπεί ότι δεν καπνίζω αλλά είναι για να εντείνω την κινηματογραφικότητα της στιγμής) ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε τα μαλλιά μου, αργότερα μου είπαν ότι ήταν ο άνεμος της αλλαγής.
Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία ήρθε με κρότο και λάμψη πυροτεχνήματος κι εγώ την υποδέχθηκα με τρόμο. Εκείνη με επιβεβαίωσε πλήρως καθώς πρόλαβε κι έφερε πολλές αλλαγές στη ζωή μου, και ήταν όλες προς το χειρότερο! Μιλάω για τη δική μου ζωή, εσείς τη δική σας έχετε κάθε δικαίωμα να την αξιολογήσετε όπως θέλετε, εγώ μιλάω για τη δική μου. Η αξιολόγηση που θα διαβάσετε παρακάτω είναι υποκειμενική.
Κάποια πράγματα άλλαξαν σε υπερθετικό βαθμό, σκατά ήταν και πριν αλλά σκατά από σκατά διαφέρει (ναι διαφέρει). Στα χαμηλά στρώματα του κρατικού μηχανισμού, εκεί που υπήρχαν κάποιοι βολεμένοι πονηροί Πασόκοι με ελάχιστα προσόντα, μέτρια προς κακή παιδεία και με μια μικρή γνώση του συστήματος βρέθηκαν κάποιοι πιο πεινασμένοι, πιο διψασμένοι για εξουσία, συχνά ρεβανσιστές και κουτοπόνηροι Νεοδημοκράτες χωρίς καθόλου προσόντα, ανύπαρκτη παιδεία και με παντελή άγνοια του συστήματος. Αυτοί σήμερα μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές αποδεικνύεται ότι είναι είτε άχρηστοι οπότε είναι απλά ένα βάρος, είτε υπερβολικά «φιλόδοξοι» που σημαίνει ότι μοναδική φιλοδοξία τους είναι να γίνουν πασόκοι στην θέση των πασόκων και να εγκατασταθούν σε μια θέση, είτε ευθυνόφοβοι καθώς ξέρουν ότι την θέση τους δεν την αξίζουν και φοβούμενοι μην την χάσουν λειτουργούν φοβικά, που συχνά σημαίνει σαν πρόβατα προς τους ανωτέρους τους, άδικα και αυστηρά προς τους υφισταμένους τους και τον πολίτη! Αν σε όλα αυτά και στην συνολική βλακεία του συστήματος προσθέσουμε ότι κάποιοι από αυτούς κουβαλούν περίεργες απόψεις περί θεού, τάξης και ασφάλειας έχουμε ένα μείγμα εκρηκτικό που κάνει τις συναλλαγές και την επαφή με το δημόσιο και τις υπηρεσίες του τουλάχιστον επώδυνη.
Στα πιο ψηλά, σε κυβερνητικό επίπεδο, τα προβλήματα είναι χειρότερα. Η κυβέρνηση έγινε ένα πράγμα (πράμα) προσωποκεντρικό και καθόλα εξαρτημένο από το ίματζ και το ηθικό (αν όχι ηθικοπλαστικό) προφίλ του μαθητευόμενου μάγου και πρωθυπουργού Κωστάκη Καραμανλή (αν είναι δυνατόν) ο οποίος ήρθε καβάλα στο λευκό άτι με δορυφόρους τον Αλογοσκούφη και τον Ρουσσόπουλο για να φέρει την «κάθαρση» από τη διαφθορά και την νίκη του καλού έναντι του κακού, αφού στην Ελλάδα η νίκη στις εκλογές είναι αποτέλεσμα της πίστης του λαού σε πρόσωπα, όχι της γνώσης του για προγράμματα. Το εγχείρημα της κάθαρσης προφανώς άτοπο εξ’ ορισμού και τα γεγονότα των ημερών το αποδεικνύουν για πολλοστή φορά. Σε μια χώρα αναξιοκρατική που σε κάνει γλύφτη για να βρεις μια δουλίτσα, που δεν σου λέει τα δικαιώματα σου και δεν τα σέβεται, που σε διαπαιδαγωγεί στην κλεψιά και επί της ουσίας σε ωθεί να κλέψεις γιατί και η ίδια σε κλέβει, η ύπαρξη της διαφθοράς είναι το αυτονόητο, δεν είναι η ασθένεια αλλά το σύμπτωμα ενός πολύ μεγαλύτερου πράγματος που λέγεται «Ελληνικό κράτος» και είναι δομημένο λάθος εκ θεμελίων και από την γέννηση του.
Η διαφθορά λοιπόν δεν λύνεται με έναν πρωθυπουργό που το μόνο που κάνει είναι να κουνάει τα χέρια και να λέει «είμαι κατηγορηματικός, δεν θα ανεχθώ φαινόμενα διαφθοράς» περιμένοντας να πιάσει το ξόρκι ωσάν τον Harry Potter. Σόρρυ ρε Κώστα αλλά δεν αρκεί να είσαι κατηγορηματικός και να μην τα ανεχθείς όταν θα μάθεις ότι συνέβησαν, το ζήτημα είναι να μην συμβούν και να μας πεις πως θα δομήσεις το σύστημα ώστε να προλαμβάνεις τα φαινόμενα διαφθοράς. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι παράγουν θεσμούς και νόμους, χτίζουν διοικητικές δομές και ελεγκτικούς φορείς για να προλαμβάνουν πριν συμβούν αυτά που δύνανται να συμβούν και να είναι επιζήμια. Αντίθετα στην Ελλάδα επενδύουμε στην βούληση ενός φυσικού προσώπου, του πρωθυπουργού (μην μου πείτε ότι ο πρωθυπουργός είναι θεσμός, άλλο λέω), που μας λέει ότι δεν ανέχεται τη διαφθορά. Έτσι έγινε πρωθυπουργός ο Κώστας, με ευχολόγια και ηθικολογίες, και επειδή είναι χοντρούλης ο κόσμος τον πίστεψε βασιζόμενος στο θεμελιώδες λογικό λάθος σύμφωνα με το οποίο «οι χοντροί είναι καλοί άνθρωποι». Τελικά γύρω από το προφίλ του Καραμανλή το οποίο ενδυναμώθηκε από τα ΜΜΕ τα οποία μιλούσαν για ισχυρή εικόνα, ρητορική δυνότητα και κολοκύθια τούμπανα, χτίστηκε και η πολιτική πρακτική ή μάλλον οι πολιτικές πρακτικές της κυβέρνησης οι οποίες έμοιαζαν και μοιάζουν πλήρως εξαρτημένες από τον Καραμανλή όταν επιτυγχάνουν και εντελώς αποσπασμένες από αυτόν όταν αποτυγχάνουν.
Θυμάμαι ενδεικτικά δηλώσεις Πολύδωρα όταν με τις φωτιές στην Πελοπόνησσο πέρσι το καλοκαίρι μιλούσε για τα Μπεριέφ, τα ρώσικα πυροσβεστικά αεροπλάνα που κλήθηκαν έκτακτα και έφτασαν με μεγάλη καθυστέρηση, τότε έλεγε περίπου: «Εγώ τα ήθελα τα Μπεριέφ, τα είχα ζητήσει από καιρό αλλά δεν τα έδιναν οι Ρώσοι…». Η δημοσιογράφος τον ρώτησε το αυτονόητο «Και τι μεσολάβησε και ήρθαν;» Ο Πολύδωρας με ύφος που ομοίαζε στου Τέρενς Κουήκ όταν έγλυφε τον Μίνο Κυριακού για να τον κρατήσει στον ΑΝΤ1 και με μια εμφανέστατη άγνοια της σοβαρότητας της κατάσταση είπε, «Ε, μεσολάβησε τηλεφώνημα του πρωθυπουργού στον Πούτιν»… Λες και οι Ρώσοι δεν θα διαπραγματεύονταν με έναν υπουργό αν είχε τρόπο και διάθεση για να διαπραγματευτεί και αν προσέφερε τα κατάλληλα ανταλλάγματα, απλά δεν το έκανε ή δεν τον άφησαν να το κάνει. Πάντως η ιστορία με τις φωτιές δείχνει καλά το πόσο ανέτοιμο είναι το κράτος σε ζητήματα πρόληψης και σχεδιασμού και το πόσο ανίκανα τα στελέχη της κυβέρνησης να διαχειριστούν καταστάσεις που απαιτούν συγκροτημένη δράση, οργάνωση και φυσικά πρόληψη και σχεδιασμό.
Έτσι λοιπόν θα πω αυτό που λέω και πιο πάνω αλλά θα το πω ανάποδα, στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος και με υπουργούς σαν τον Γιακουμάτο και τον Πολύδωρα (το blog τους έχει τιμήσει και τους δύο στο παρελθόν) ο Καραμανλής φαίνεται γίγαντας μέσα στο κυβερνητικό σχήμα, Πολύφημος μεν, αλλά γίγαντας! Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν ζήτημα χρόνου να στραφεί η ίδια εικόνα του που καλλιέργησε ο ίδιος εναντίον του, γιατί αυτό είναι που συμβαίνει αυτές τις μέρες. Ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός όχι μιλώντας γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που θα κάνει αλλά επενδύοντας σε αυτο που δεν είναι (δεν είναι ΠΑΣΟΚ) και σε αυτό που δεν θα κάνει (δεν θα κλέψει), όντας πάντα σε αντίθεση με το διεφθαρμένο και βρώμικο ΠΑΣΟΚ. Έπαιξε για μεγάλο διάστημα (ακόμα και ως κυβέρνηση) το χαρτί της διαφθοράς, συχνά διογκώνοντας πράγματα και κυρίως εντείνοντας την καχυποψία του ήδη απογοητευμένου κόσμου απέναντι στην εξουσία και την πολιτική γενικά. Κερδίζοντας εξουσία συνέχισε να κάνει αντιπολίτευση χωρίς όμως επί της ουσίας να αποδομήσει και να αναδομήσει το σύστημα και όπου επιχείρησε να το κάνει προχώρησε κυρίως σε αλλαγές προσώπων με τρόπο που ήταν σε βάρος των πολλών και προς όφελος των γαλάζιων παιδιών, αυτή ήταν η επανίδρυση του κράτους. Έτσι πέρασε ο καιρός και παρά την αντιλαϊκή πολιτική και τα βολέματα των δικών του, ο ίδιος απολάμβανε μια ιδιότυπη και κατά τη γνώμη μου εντελώς αδικαιολόγητη ασυλία ακόμα και σε στιγμές κρίσης που οι υπουργοί του τα έκαναν θάλασσα (σκατά τα έκαναν, τι να λέμε;). Φαίνεται όμως ότι σε όλα αυτά τον έσωζε το σλόγκαν «είμαι κατηγορηματικός, δεν θα ανεχθώ φαινόμενα διαφθοράς». Βέβαια σε όλα αυτά συνέβαλε και ο λήθαργος του ΠΑΣΟΚ, η μοναδική πραγματική αντιπολίτευση γινόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ο Κωστάκης πήγε σε εκλογές για δεύτερη φορά και τις ξανακέρδισε χωρίς να έχει καν συντάξει πρόγραμμα αυτή τη φορά, απόδειξη ότι αυτό που λέω πιο πάνω περί πίστης ισχύει 100% (Φυσικά όχι μόνο για την ΝΔ).
Για να είμαι ειλικρινής οι ιστορίες με τα σκάνδαλα ποτέ δεν με συγκίνησαν, δεν είναι δυνατόν να με συγκινήσουν γιατί δεν είναι το πρόβλημα αν έφαγε τόσα ο τάδε κι άλλα τόσα ο δείνα. Ο λαός έχει απτά καθημερινά προβλήματα και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πεινάει επειδή υπάρχουν σκάνδαλα ούτε επειδή ο Βουλγαράκης πουλάει ακίνητα με νομότυπο αλλά «ανήθικο» τρόπο. Επιπλέον δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι μόνο η οικονομία αλλά μάλλον κάτι πολύ μεγαλύτερο και συνολικό και σίγουρα η λύση δεν έρχεται από την επίκληση μιας «ηθικής» (ηλίθια λέξη). Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το έλλειμμα δημοκρατίας, η παιδεία, τα ατομικά δικαιώματα και τελικά η δομή του ίδιου του κράτους πέρα από πρόσωπα και «ηθικές» αξίες, ως δομή, ως σύστημα, ως μηχανισμός.
Αυτός είναι και ο λόγος που μου φαίνεται αστείο το κλίμα των ημερών, τόσο απόλυτα Ελληνικό! Ο Καραμανλής δικάζεται για την «ηθική» υπόσταση των ανθρώπων που συγκροτούν την κυβέρνηση, όχι για το πως έχει δομήσει το κράτος και τι είδους αλλαγές έχει κάνει, αν τις έκανε κλπ. Ο Καραμανλής δεν κρίνεται για το κυβερνητικό του έργο και την πολιτική του πράξη, αλλά γι’ αυτό που ο ίδιος προέβαλε ως κριτήριο για να τον κρίνουν, το ηθική του ανάστημα. Ο κόσμος δεν άλλαξε στάση επειδή κατάλαβε ότι ο Καραμανλής είναι κακός πρωθυπουργός και δεν παράγει έργο, ούτε επειδή τα ατομικά δικαιώματα, η παιδεία, η μεταναστευτική πολιτική, η κρατική μέριμνα και οι δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις και τελικά το επίπεδο της δημοκρατίας υποβαθμίστηκαν όλον αυτόν τον καιρό. Ο λαός αλλάζει στάση επειδή κλονίστηκε η πίστη του σε μια «εικόνα ηθικής». Είναι τουλάχιστον αστείο και ηλίθιο!
Σε κάθε περίπτωση ατενίζοντας τον ορίζοντα του μέλλοντος (με κιάλια ή χωρίς) αυτό που βλέπω είναι το τίποτα, μια εικόνα με βάθος που έχει μειωθεί και έχει γίνει μια επιφάνεια τόσο επίπεδη όσο και το Ολλανδικό έδαφος. Τελευταίο βλέμμα στον ορίζοντα, δεν μπορώ άλλο, πάω να ταϊσω τα γελάδια… Αν μέχρι να επιστρέψω γίνουν εκλογές ξέρεις τι να κάνεις, φέρε εσύ την πίστη σου, θα φέρω κι εγώ τη δική μου, να τις πετάξουμε σε μια κάλπη και μετά να τις μετρήσουμε, να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη… την πίστη!
Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία…
Ο Υπουργός δημόσιας τάξης έγραψε πάλι! Ο υπουργός απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι πολύτροπος σαν τον Οδυσσέα, και ότι έχει μια καλή συμβουλή για όλους και όλα… Τα παρακάτω είναι από 
Crazy Cows 