Είδα το debate στον ΣΚΑΙ και μετά κόπηκε το internet (Ζητώ συγνώμη απ’οσους φίλους άφησαν comment και περίμεναν moderation). Έτσι, προφανώς όλες αυτές τις ημέρες δεν διάβασα κανένα blog, δεν είδα καμία συνέντευξη, δεν έχω δει πρωτοσέλιδα εφημερίδων και γενικά έμεινα έξω από το τσουνάμι της ενημέρωσης. Επιπλέον αντί να γράψω στο καπάκι, έδωσα στον εαυτό μου αυτό που ονομάζει ο φίλος μου ο Γιάννης «χρόνο αντίδρασης» (εγώ θα έλεγα ανάδρασης) ώστε να ωριμάσει λίγο η σκέψη μέσα μου και να μην βγάλω βιαστικά συμπεράσματα. Η σκέψη όχι για το τι θα ψηφίσω αλλά για το τι πρέπει να ειπωθεί ως απολογισμός των λεχθέντων.
Προσωπικά θεωρώ ότι όποιος περίμενε το debate για να αποφασίσει τι θα ψηφίσει είναι είτε πολιτικά αναλφάβητος είτε πολιτικά ακροτηριασμένος (δεν λέω ιδεολογικά ευνούχος, έστω ότι αυτό δεν υπάρχει πλέον). Το debate είναι κάτι σαν αυτό που ένας άλλος φίλος μου ονομάζει σκέψεις του «ασανσέρ» ή του «κλιμακοστασίου». Είναι οι σκέψεις τις οποίες κάνει κανείς φεύγοντας μετά από μια σοβαρή διαφωνία ή έναν καυγά και πάντα είναι του τύπου, «έπρεπε να του είχα πει αυτό», «έπρεπε να του είχα πει εκείνο», «αν του έλεγα το άλλο θα τον έβαζε στη θέση του» κλπ. Τέτοιες σκέψεις ήταν αυτές στο debate μόνο που έγιναν φωναχτά και από κάποιους προετοιμάζονταν καιρό. Σκέψεις αποσπασματικές και με χρονοκαθυστέρηση που τις έκανε να φαίνονται ακόμα πιο αποσπασματικές. Λίγα επιχειρήματα, πολλά συνθήματα. Το παρακολούθησα όμως μέχρι τέλους με τον μαζοχισμό αυτού που αγοράζει αθλητική εφημερίδα τον δεκαπενταύγουστο με την ελπίδα ότι έχει γίνει η σούπερ μεταγραφή που θα κάνει τη διαφορά αλλά πάντα καταλήγει να διαβάζει τα της προετοιμασίας και τις υποσχέσεις των παικτών για τίτλο. Όμως το παιχνίδι έχει ήδη παιχτεί τους προηγούμενους μήνες και με το debate είναι απλά σαν το ματς να πήγε στην παράταση. Αγωνιστικά το ματς το είδα ως εξής:
Ο Καραμανλής σε ρόλο τερματοφύλακα μάταια πάσχιζε κουνώντας συνεχώς τα χέρια του να αποκρούσει τα όσα του χρέωσαν όλοι οι υπόλοιποι και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αυτογκόλ που ο ίδιος και η κυβέρνηση του έβαλαν προ κενής εστίας. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ούτε ο Rene Higuita (video) θα τα κατάφερνε αν ήταν στη θέση του Κωστάκη.
Ο Παπανδρέου από την άλλη έκανε ζέσταμα στο ρελαντί περιμένοντας με υπομονή μήπως και μπει αλλαγή στη θέση του τερματοφύλακα Κωστάκη. Που και που έλεγε χαμηλόφωνα και ευγενικά στον προπονητή, «να παίξω;» χωρίς να παίρνει απάντηση. Παρόλα αυτά επιχείρησε μερικά εύστοχα αλλά χλιαρά σουτ, πάντα από τον πάγκο.
Η Παπαρήγα σε ρόλο αριστερού μπακ αλλά πολύ πίσω, σχεδόν έξω από το γήπεδο, δεν σταμάτησε να πάνε να παίξουνε σε άλλο γήπεδο, με τετράγωνη μπάλα και με άλλους κανονισμούς σύμφωνα με τους οποίους θα έχει εκείνη ρόλο διατητή ώστε να μπορεί να αποβάλει όποιον θέλει με κόκκινη κάρτα με πρώτο και καλύτερο τον Αλαβάνο. Για λόγους αρχής ότι πάσα της δώθηκε την πέταξε άουτ.
Ο Αλαβάνος σε ρόλο φιλότιμου αριστερού χαφ γκρίνιαζε γιατί παρόλο που δεν έιναι ατομιστής και έχει καλή σέντρα, δεν του δίνουν πάσες και δεν τρέχουν να προλάβουν τις δικές του που ομολογουμένως είναι λίγο δυνατές. Επιχείρησε μερικές κούρσες προς την μεγάλη περιοχή αλλά όταν είδε ότι δεν έχει βοήθειες από το αριστερό του μπακ (Παπαρήγα) οπισοχώρησε για να καλύψει τα νώτα του και περιορίστηκε στο να εκτελεί τα φάουλ και τα στημένα με καλές προϋποθέσεις αλλά χωρίς να βάλει γκολ.
Ο Καρατζαφέρης, στην άλλη πλευρά, στο δεξιό άκρο των χαφ, μπέρδευε συχνά την θέση του βγαίνοντας να επιτεθεί από αριστερά καθώς παρότι δεξιοπόδαρος νομίζει ότι διαθέτει καλό αριστερό πόδι και ως παλιά καραβάνα των γηπέδων ξέρει ότι ένα καλό αριστερό σουτ εντυπωσιάζει την εξέδρα και αιφνιδιάζει τον αντίπαλο. Επιχείρησε μερικά αδύναμα αλλά στοχευμένα σουτ και έπεφτε συχνά μόνος του για να πάρει πέναλτι χωρί.
Ο Παπαθεμελής ήταν σαν να μην μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Αν και μάλλον θα ήταν καλύτερος σαν δεξί μπακ, ο ίδιος προσπάθησε να παίξει σε ρόλο αμυντικού χαφ γιατί του αρέσει η θέση και να μη βγαίνει πολύ στα δεξιά. Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού το πέρασε προσπαθώντας αρχικά να βρει τα πατήματα του στο γήπεδο και στην συνέχεια να αμυνθεί.
Το αποτέλεσμα του debate για εμένα έχει τόση σημασία όσο και αυτό του τραγικού τελικού του Χέιζελ.
Η κλασσική πτωτική τάση του traffic στο blog κατά το Σαββατοκύριακο άν και και ήταν αισθητή δεν ήταν τόσο δραματική όσο προηγούμενες φορές, η μαλακία σήμερα όμως ήταν ότι όλο το πρωί μέχρι και το μεσημέρι δεν είχα internet, φταίει ή ο μαλάκας ο γείτονας ή Ολλανδικός ΟΤΕ (λογικά στα ελληνικά θα τον έλεγαν ΟΤΟ). Το βέβαιο είναι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν φταίει κάποιος Έλληνας και αυτό οφείλω να το ξεκαθαρίσω και να το παραδεχτώ δημόσια γιατί κάποιοι μου την λένε ότι, και καλά, για όλα μου φταίνε οι Έλληνες. Σήμερα λοιπόν αφού ξύπνησα, πέρασα το πρωί μου χωρίς internet, χωρίς blogging, χωρίς πρωτοσέλιδα εφημερίδων, χωρίς ελληνικό ράδιο και φυσικά χωρίς καφέ αφού γενικά δεν πίνω γιατί μου γαμεί το στομάχι! Σήμερα λοιπόν θυμήθηκα τον λόγο που φτιάχτηκαν οι υπολογιστές και τον λόγο που οι εξέλιξη τους είναι ραγδαία! Έπαιζα Video games και επειδή δεν έχω όρεξη να τα γκρινιάζω και σημερα για τους Καρατζαφερικούς σταματάω εδώ και πάω να συνεχίσω! Stop για σήμερα, έχω και σοβαρότερα πράγματα να κάνω απο το να ασχολούμαι με τα εθνίκια, τους προγονόπληκτους και τους οπαδούς του Λιακόπουλου… Έχω ένα μάγο να σκοτώσω και να ελευθερώσω μια πόλη… κάτι σαν το «να πάρουμε την Πόλη» δηλαδή! Το class που διάλεξα στο παιχνίδι είναι cleric, τυχαίο λέτε?
Crazy Cows 