Αγόρασα ρολόι
03/09/2008
«Και τι έγινε;… Χεστήκαμε» θα μου πείτε. Ναι αλλά δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε ρολόι αλλά για ένα απλό ρολόι. Σε ένα σύμπαν γυαλιστερών ρολογιών με ειδικές ικανότητες που μπορούν να κάνουν τα πάντα (και τελικά τίποτα), το ρολόι που αγόρασα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να λέει απλά την ώρα και αυτό είναι είδηση! Αυτό το ρολόι δεν έχει ούτε χρονόμετρο, ούτε βυθόμετρο, ούτε μανόμετρο, ούτε τηλεφωνικό κατάλογο 1000 ονομάτων, ούτε θήρα USB, δεν προβλέπει τις εκλείψεις της σελήνης, ούτε με ενημερώνει για την ώρα του Πεκίνου. Το μόνο που κάνει είναι να λέει την ώρα και την ημερομηνία αν και το δεύτερο μάλλον μου ακούγεται σαν υπερβολική πολυτέλεια. Επίσης δεν έχει τίποτα εξαιρετικό για να εντυπωσιάσει, μοιάζει με ρολόι τοίχου σε δημόσιο νοσοκομείο, μάλλον είναι η έκδοση του σε ρολόι χειρός με μαύρη πλάκα. Αυτός είναι και ο λόγος που μου άρεσε γιατί τα ρολόγια είναι μηχανήματα και τα μηχανήματα δεν είναι ούτε ωραία ούτε άσχημα, απλά δουλεύουν και η αισθητική τους αξία πηγάζει από την επιτέλεση της λειτουργίας τους (πολύ μόντερν ήταν αυτό). Όταν επιχειρούν να κάνουν κάτι παραπάνω από αυτό για το οποίο προορίζονται συχνά γίνονται αστεία. Γι’ αυτό η gadgetοποίηση των πάντων είναι κάτι μη απαραίτητο, φλύαρο, και μοιάζει σαν ένα trend που τροφοδοτείται από κάτι σαν κατοχικό σύνδρομο το οποίο έχει γεννήσει μια φοβία προς τον minimal. Έτσι τα πράγματα είναι είτε του «πολύ», είτε του «καθόλου», το λίγο δεν υπάρχει πια! Επίσης όλα είναι υβρίδια, συνδυασμοί πραγμάτων που τελικά καταλήγουν να αναζητούν ταυτότητα παρά να χρησιμεύουν σε κάτι ουσιαστικό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα ο πειραματισμός και η καινοτομία, κάθε άλλο, αλλά από την άλλη όπως και να το κάνουμε κάποιοι συνδυασμοί πραγμάτων και λειτουργιών είναι άκυροι και προσωπικά μου είναι άχρηστοι. Δεν χρειάζομαι ρολόι με organizer κι αν θέλω organizer μπορώ να αγοράσω ξεχωριστά ένα που θα έχει πολλές περισσότερες ικανότητες και θα κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Έτσι προτίμησα να αγοράσω ένα ρολόι που είναι πρωτίστως ρολόι και όχι μια «ωραιοποιημένη» λατέρνα, δεν χρειάζεται τα πάντα να είναι ή gadgets ή κοσμήματα. Απλά ήθελα ένα ρολόι γιατί είχα βαρεθεί να βάζω το χέρι στην τσέπη και να βγάζω το κινητό όποτε ήθελα να δω την ώρα. Δεν ήθελα ούτε «ωραίο» ρολόι, ούτε «πολυχρηστικό», ήθελα απλά ένα ρολόι που να μην είναι ούτε άσχημο ούτε αστείο… Ευχαριστώ τη swatch γιατί ανάμεσα στα πολλά kitsch μοντέλα της είχε λίγο χώρο για τα γούστα μου και βρήκα αυτό που έψαχνα.
Crazy Cows 
πήγα να πω ότι θάχουμε το ίδιο (completion sujm700), αλλά μετά είδα ότι δεν ανέφερες τίποτα για μέρα της εβδομάδας.
Φτου ρε πούστη μου… έχει ΚΑΙ μέρα της εβδομάδας, θα το πάω πίσω!
Αυτό είναι http://www.squiggly.com/us/en/swatch/regisseur-SUJB700.htm
Συχγαρητήρια γιατί κατάφερες να αγοράσεις ένα ρολόι που πράγματι… δεν είναι ωραίο! Και οκ, θα συμφωνήσω, δεν το λες άσχημο, αλλά σίγουρα δεν το λες και ωραίο.
Δεν χρειάζεται να σου πω πόσο «μόντερν» είναι το σκεπτικό σου – όχι μόνο το κατάλαβες αλλά το ανέπτυξες έχοντας πλήρη συνείδηση του πόσο «μόντερν» ήταν και έκανες και προσεκτική επιλογή κάποιων λέξεων ώστε να είναι «μόντερν» και να φαίνεται..! Λοιπόν, φαίνεται!
Αυτό που μου φαίνεται εντελώς αδιανόητο είναι ότι τελικά το ακολούθησες σχεδόν (η ημερομηνία είναι σοβαρή… εκτροπή) κατά γράμμα. Με εξόντωσες..! Για μένα η αισθητική είναι αρετή. Και φυσικά δεν υπονοώ ότι δεν έχεις αισθητική αλλά ότι πιστεύω πως η αισθητική πρέπει να διαδραματίζει έναν αρκετά καθοριστικό ρόλο σε κάθε μας βήμα. Νομίζω πρέπει να την κάνουμε μια τέτοια κουβέντα – αρχιτέκτονες γαρ έκαστοι…
Παρεπιπτόντος πριν περιπού ένα μήνα… αγόρασα ρολόι! Όχι, δεν κάνω πλάκα. Είχα να φορέσω ρολόι απ’ το δημοτικό αν δεν κάνω λάθος. Και τελικά αγόρασα ένα το οποίο δεν δείχνει τ ί π ο τ α άλλο πέρα από την ώρα. Αποφάσισα να αγοράσω ρολόι γιατί τελικά αποφάσισα ότι μου αρέσει ως αξεσουάρ και είχα την αίσθηση ότι μου πάει. Και το ρολόι που πήρα είναι ωραίο..! (μα πως θα μπορούσε να μην είναι;;)
Α! Και καλησπέρα!
Κοίταξε, για να το κάψω εντελώς το θέμα, αυτό που με χαλάει στο ρολόι είναι ότι οι αριθμοί δεν είναι με γραμματοσειρά Helvetica κάτι που θα περίμενα από ένα Ελβετικής κατασκευής ρολόι! 😛
Επίσης πρέπει να καταστήσω σαφές ότι δεν είμαι μοντερνιστής, είμαι μάλλον αποδομιστής και instrumentalist αν και δεν είμαι βέβαιος ότι μπορεί κάποιος να χαρακτηρίζει από μόνος του τον εαυτό του. 🙂 Πάντως αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το κείμενο αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, το ρολόι, και την particular «αισθητική» του η οποία απορρέει από την λειτουργία του και αυτό που λέω αφορά το ρολόι και τα χαρακτηριστικά του και μόνο αυτά. Δεν μιλάω για μια universal αισθητική, ούτε λέω ότι τα πάντα πρέπει να είναι έτσι, οπότε ας μην επιχειρηθούν αναγωγές σε σχέση με την αρχιτεκτονική μου γραφή! 🙂
Από εκεί και πέρα η λέξη «αισθητική» από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα αν δεν ορίσουμε από που απορρέει αυτή και σε τι αναφέρεται και φαντάζομαι θα συμφωνήσεις. Δηλαδή, ένα ρολόι είναι ωραίο κατά την υποκειμενική μου άποψη επειδή επιτελεί μια λειτουργία η οποία δεν απαιτεί ιδιαίτερη εικονογράφηση. Άλλα πράγματα που επιτελούν άλλες συγκεκριμένες λειτουργίες ή που είναι ανοιχτά στην υποδοχή και επιτέλεση λειτουργιών έχουν και μια άλλη σχέση με την «αισθητική» και την εικονογράφηση της.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ισχύει αυτό που λέει ο Kant «form is in the eye of the beholder» και νομίζω ότι κατά συνέπεια και για το «ωραίο» και το «άσχημο» ισχύει εν πολλοίς το ίδιο. Για να το πω πιο απλά «γούστα είπε η μαϊμού κι έφαγε το σαπούνι!» 😉
Καλώς ήρθες στο blog, πες μου μόνο αν γνωριζόμαστε γιατί έχω μια τέτοια εντύπωση (είναι μικρός ο κύκλος της δουλειάς μας!) 🙂
less is more!
less is bore!
dialexteeeeeeeeeeeeeeeee!
less is more!
less is bore!
dialexteeeeeeeeeeeeeeeee!
aaa…me geia!
Με γειά. Εμένα όμορφο μου φαίνεται το κακόμοιρο το ρολογάκι (που, αν μπορούσε, τώρα θα είχε τρελό λόξυγγα)… Το ‘χετε γλωσσοφάει.
Εμένα ας πούμε μ’ αρέσει αυτό στη φάτσα (αλλά δεν έχει κανένα νόημα να το κοιτάω μιας και είναι τόσο ακριβό, που μ’ αυτά τα λεφτά θα μπορούσα να πάω ένα ταξίδι. Το βρήκα τυχαία τώρα, ψάχνοντας ένα παράδειγμα για το τι ρολόι θα μου φαινόταν «όμορφο»): http://www.amazon.com/Movado-Womens-Classic-Museum-0604231/dp/B0007RTBOM/ref=sr_1_8?ie=UTF8&s=watches&qid=1220474701&sr=1-8
den to eida.. to roloi 😛
eimai kommatia apo alkool alla den exei na leei…
to kathe ti einai gia tin doyleia toy
mporei emena na exei 2-3 pragmata parapano alla einai axrista
akoma kai i imerominia lathos einai
i ora sto diko moy einai toylaxiston sosti…
ante kalo vradi kai stin igeia mas
hey!
Και ο Umberto Eco ειχε αγορασει ρολόι μια φορα! oO (…ή απλα κοιτούσε τις διαφημίσεις?)
μεγεια παντως! αμα βγαινει κατι καλο και σε ξυπνητήρι let me know…^^)
Χεχε, ναι και μάλιστα κι ο Ουμπέρτο κάνει περίπου τις ίδιες διαπιστώσεις!
Σαφώς και η «αισθητική» είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό – αν και νομίζω ότι ένας χαρακτηρισμός όπως το «υποκειμενική» είναι το λιγότερο απλοϊκός για να προσδιορίζει μια έννοια τόσο πολυσήμαντη. Της αφαιρεί μέρος της «ευθύνης» που την συνοδεύει – και ελπίζω να με καταλαβαίνεις γιατί θα χρειαζόμουν μερικές σελίδες για να γίνω σαφέστερος.
Τουλάχιστον, πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να ορίζει τον δικό του – υποκειμενικό εννοείται – κώδικα «αισθητικής» και να τον ακολουθεί χωρίς εκπτώσεις. Υπάρχουν πράγματα στα οποία όταν αρχίζουμε τις εκπτώσεις τότε χάνουν ουσιαστικά την ίδια τους την υπόσταση.
Φυσικά δεν αναφέρομαι πλέον στο ρολόι σου. Και, ναι, γνωριζόμαστε – γι’ αυτό πρέπει να σου πω πως το πρώτο μου σχόλιο αναφερόταν αποκλειστικά στο ρολόι σου και δεν ήθελα να υπονοήσω τίποτα για την αρχιτεκτονική σου «γραφή» ή την «αισθητική» σου. Γνωριζόμαστε από αυτό το πράγμα που μερικώς είναι σχολή αρχιτεκτονικής και μερικώς δεν είναι – τουλάχιστον είναι κάτι υβριδικό, μια λέξη που όλοι οι αρχιτέκτονες του α.π.θ. γουστάρουν τρελά :). Και επίσης περνάω που και που από το blog σου και έχω αφήσει και σχόλια αλλά με άλλο ψευδώνυμο καθώς διατηρώ και ανώνυμα blogs που και που. Μ’ αρέσει να σε τσιγκλάω καμιά φορά για να προωθώ κουβέντες που έχω όρεξη να κάνω. Είναι το τσίγκλισμα που σε κάνει να βγάλεις πράγματα από μέσα σου – κάτι σαν τη μαιευτική του Σωκράτη. 🙂
Χαχαχα… Είσαι τσόγλανος ρε! 😉 Λοιπόν, μια θεμελιώδης διάκριση για το ζήτημα της «αισθητικής» είναι αυτή ανάμεσα στο τεχνητό και το φυσικό (κάπου εκεί παίζει το υποκείμενο σε διαφορετικούς βαθμούς), δεν θα προχωρήσω παραπέρα γιατί δεν έχω πολύ χρόνο για να αναπτύξω εκτενώς το θέμα όμως είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνεις που το πάω. Ελπίζω να είσαι καλά, γράψε μου νέα σου! 🙂
Νομίζω πως δεν έχω αγοράσει ποτέ ρολόι. Μπορεί για όλους τους γκατζετολόγους που αναφέρεις.
Ή γιατί αρνούμαι να δεχτώ την πραγματικότητα πως το χρειάζομαι 🙂
Greedings!!!
@Elf, O Thomas Edison είπε κάποτε σε έναν νέο που τον πλησίασε και τον ρώτησε για το μυστικό της επιτυχίας, «μην κοιτάς ποτέ το ρολόι σου». Ελπίζω η αγορά του ρολογιού να μην συνεπάγεται την αποτυχία μου!
Έλα, μωρέ, σώπα! Αν δεις τα σκούρα, ξαναβγάλτο!
Αν σου πω ότι δεν το σκέφτηκα θα το πιστέψεις; 😀
Με γειά η καινούρια ρολογιά.
Γενικά θεωρώ -χωρίς να είναι απόλυτη στάση- πως η ομορφιά ενός αντικειμένου βιομηχανικής παραγωγής έχει να κάνει με το πώς ταιριάζει η φόρμα με την λειτουργία του.
Ίσως γι αυτό δεν συμπαθώ, ας πούμε, το νέο VW Beetle, που θα μπορούσε να είναι από design τηλέφωνο έως τρίφτης τυριού της Alessi.
Όσο για την ημερομηνία: παλιά και τιμημένη λειτουργία που βρίσκω απαραίτητη (γιατί πάντα την ξεχνώ). Ας μη γινόμαστε και Λουδίτες, ε;
@Aerosol, συμφωνούμε, βέβαια από εκεί και πέρα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ανάλογα με το αντικείμενο και το τι ορίζεται ως κυρίαρχη λειτουργία του, ας πούμε το Beetle έχει το πρόβλημα ότι δεν ξέρει αν επιθυμεί να είναι πρωτίστως αυτοκίνητο ή αστικό σύμβολο, βέβαια αναρωτιέμαι… το να συμβολοποιείται κάτι είναι λειτουργία ή το κάνει αυτόματα και σημαντικό; Για κάποιους ναι γιατί μέσω συμβόλων επικοινωνούν το «είναι» τους και μάλλον γι’ αυτό το αγοράζουν, για εμένα είναι ασήμαντο τουλάχιστον όταν πρόκειται απλώς για ένα αυτοκίνητο γιατί θεωρώ ότι το είναι μου είναι εξαιρετικά περίπλοκο για να το επικοινωνήσει ένα συμβολοποιημένο αντικείμενο. Αν και η αλήθεια είναι ότι πολύ θα γούσταρα να έχω μια Φεράρι για να την κυκλοφορώ τρακαρισμένη και να την στραβοπαρκάρω σε επικίνδυνες γωνίες που περνάνε λεωφορεία! (χοχοχό!) 🙂
Νομίζω πως τα σύμβολα προκύπτουν. Ο χρόνος και το κοινό ανάγουν κάτι σε σύμβολο. Η προκάτ/προμελετημένη συμβολοποίηση σπάνια λειτουργεί. Συχνά οδηγεί σε overdesigned, πομπώδη κατασκευάσματα που προσπαθούν να επιβάλλουν την «συμβολικότητά» τους. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις (πχ, το iPod).
Η Φεράρι είναι υπέροχο δείγμα σχεδιασμού που τονίζει, ακολουθεί και ομορφαίνει την -θεία- λειτουργία του εν λόγω αριστουργήματος!
Συμφωνώ, το σύμβολο είναι στην πραγματικότητα προϊόν συσσώρευσης. Όμως θεωρώ ότι υπάρχει και η επιτηδευμένη συμβολοποίηση και συχνά λειτουργεί αποτελεσματικά. Ο τρόπος που κάτι γίνεται trend σήμερα είναι συχνά «σχεδιασμένος», ειδικά στην κοινωνία του θεάματος και της κατανάλωσης και μάλιστα ο σχεδιασμός δεν είναι αποκλειστικά μορφολογικός ούτε αφορά μια λειτουργία. Πολλές φορές αρκεί κάτι να εγκατασταθεί στην συνείδηση των ανθρώπων / καταναλωτών ως συνοδευτικό στοιχείο ενός κοινωνικού status, ή ως μετεξέλιξη ενός αρχετύπου που κουβαλάει ένα status ή που κάποτε ήταν trend και γι’ αυτό αρκεί η διαφήμιση.
Το παράδειγμα του νέου Beetle είναι κάτι τέτοιο, ένα πολυδιαφημισμένο αυτοκίνητο που ουσιαστικά αντλεί δόξα από τον προκάτοχο του που κατάφερε να γίνει trend μέσα από μια ιστορία που πιάνει όλες τις πτυχές του περασμένου αιώνα. Αυτός που αγοράζει ένα νέο Beetle ουσιαστικά αισθάνεται ως συμμετέχον στην συνέχεια της ιστορίας του…
διαφωνώ γιατί λατρεύω τα gadgets!
επίσης, ένα πράγμα που μας διαφοροποιεί από τα άλλα ζώα είναι το γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας χρησιμοποιώντας όμορφα αντικείμενα.
για να σου φέρω ένα τυχαίο παράδειγμα. ένα σπίτι χρειάζεται να έχει 4 τοίχους, θεμέλια και ένα ταβάνι. ο στόχος του είναι να σε προφυλάσσει από τις κακοκαιρίες και να σε στεγάζει. τότε τι χρειάζονται όλα αυτά τα όμορφα σπίτια; και γιατί πχ κρεμάμε κάδρα (ή έστω αφίσες) στους τοίχους των σπιτιών μας;
τέλος, ΛΑΤΡΕΥΩ τα αστεία ρολόγια της swatch!