Έχω καιρό να γράψω και έχω τόσα πολλά να πω που αναγκαστικά αυτό το ποστ θα είναι κάτι σαν ποτ πουρί… Φύγαμε:
1. ΟΣΕ
Ταξιδεύω με τρένο από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Θεσσαλονίκη και η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι τα έχω δει όλα σε ταξίδια με τρένο. Φαίνεται όμως ότι έκανα λάθος γιατί αυτό που είδα και κυρίως βίωσα αυτές τις μέρες ταξιδεύοντας προς Θεσσαλονίκη και επιστρέφοντας Αθήνα δεν το είχα ξαναδεί και με εξόργισε. Μπορώ να κατανοήσω τις περικοπές δρομολογίων, τις στάσεις εργασίας, τα ατυχήματα από αστοχία του συστήματος κλπ, ας πούμε ότι μπορώ (δεν μπορώ αλλά ας πούμε), αυτό όμως που δεν αντέχω άλλο είναι ο εξευτελισμός γιατί περί αυτού πρόκειται. Γιατί για να υπάρξει αστοχία σε ένα σύστημα πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα, όταν δεν υπάρχει σύστημα (γιατί εν προκειμένω δεν υπάρχει ούτε ίχνος συστήματος) δεν υπάρχει αστοχία αλλά μαλακία, λαμογιά και ανικανότητα. Το ότι δεν υπήρχε ούτε μια καθαρή τουαλέτα ήταν απλά ένα μικρό πρόβλημα, βέβαια όταν λέω καθαρή έχω ρίξει τις απαιτήσεις και εννοώ απλά μια τουαλέτα που να μην βρωμάει και να μπορείς να κατουρήσεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα ξεχειλίσει. Αλλά ας πούμε ότι ως λαός είμαστε παραπάνω ανθεκτικοί στις λοιμώξεις και τα κολοβακτηρίδια ως απόγονοι του Ηρακλή ή ότι μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με χιούμορ ως απόγονοι του Αριστοφάνη (μαλακία). Ας πούμε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν πειράζει, ας πούμε ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι οι ελεγκτές αγγλομαθείς, το να μην υπάρχουν καθυστερήσεις και ας υποθέσουμε ότι κανέναν στο τρένο δεν θα τον πιάσει κόψιμο ώστε να χρειάζεται καθαρή τουαλέτα για να χέσει σαν άνθρωπος, ας πούμε ότι όλα αυτά είναι άχρηστες πολυτέλειες (που δεν είναι). Το να στοιβάζονται όμως οι άνθρωποι στα τρένα σαν ζώα και να μένουν όρθιοι χωρίς θέση με ότι κίνδυνο συνεπάγεται αυτό για την ασφάλεια τους, το να κοιμούνται παιδάκια στο πάτωμα και να πρέπει κανείς να πηδήξει από πάνω τους για να περάσει και, το χειρότερο, όλα αυτά να τα αποδέχεται η πλειοψηφία αδιαμαρτύρητα ως ένα αναγκαίο κακό που θα τελειώσει όταν η αμαξοστοιχία θα αφιχθεί στον προορισμό της και όλοι θα πάνε σπίτια τους είναι η απόλυτη ξεφτίλα. Νοοτροπία που θυμίζει Μπαγκλαντές, όμηροι του κράτους και αυτών που το ριμάζουν, σε αυτήν τη χώρα επετεύχθη το αδύνατο, μονοπώλια χωρίς κέρδος!
2. Δημοσιογράφοι
Δημοσιογραφική κουλτούρα below zero, με μεγάλη λύπη μου βλέπω να δημοσιεύονται καφρίλες και πιο ειδικά αναφέρομαι στην υπόθεση της δολοφονίας Σεργιαννόπουλου που μήνες μετά εξακολουθεί να τρέφει κουτσομπολίστικες εφημερίδες. Επιστρέφοντας από διακοπές πέτυχα σε ένα περίπτερο ένα εξώφυλλο με εικόνες από το διαμέρισμα μετά την δολοφονία, δεν θέλω να φανταστώ τι είχε μέσα η συγκεκριμένη εφημερίδα, απλά αναρωτιέμαι τι άλλο έχει μείνει προς πώληση…
3. Ολυμπιακοί Πεκίνο – Τελετή Έναρξης
Τεράστιες μάζες κουρδιστών Κινέζων σε παράταξη που συνέτασσαν τις παραγωγικές τους δυνάμεις στην υλοποίηση ενός ανώτερου στόχου καταργώντας και συμβολικά την έννοια του υποκειμένου. Στρατιώτες που με περίσσεια καύλα κουβαλούσαν την σημαία και την ανέβαζαν στον ιστό. Εμετός κι επιληψία από τα χιλιάδες χρωματιστά λαμπάκια και τα διακοσμητικά μοτίβα. Τελετή άμεση, της μιας ανάγνωσης, του προφανούς νοήματος, της επίδειξης και του λάιτ εντυπωσιασμού, άψογη όμως εκτελεστικά! Τυπικά κινέζικο δηλαδή! Πάντως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι τύποι κάνουν Ολυμπιακούς αγώνες με κινέζικα προϊόντα, γεγονός αξιοθαύμαστο αν φανταστεί κανείς ότι τα κινέζικα προϊόντα έχουν ποσοστό επιτυχούς λειτουργίας 1/3, δηλαδή πρέπει να αγοράσεις 3 καφετιέρες για να πετύχεις μια που να λειτουργεί… Ίσως αυτό να εξηγεί και το γιατί το κόστος των Ολυμπιακών του Πεκίνου είναι τριπλάσιο από αυτών της Αθήνας!
4. ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, 24 ώρες κέφι
Στην Ελλάδα κανείς δεν εκτιμά τον χρόνο του άλλου (ο δικός μου χρόνος κοστίζει, δεν ξέρω για τον δικό σας) και συνεπώς η λέξη καθυστέρηση νοείται ως πρόβλημα μόνο όταν πρόκειται για ενδεχόμενη ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Κάπως έτσι ένα μισοχαλασμένο λεωφορείο δύναται να κάνει τον γύρο της Χαλκιδικής και να χαλάει ξανά και ξανά αλλά ο οδηγός του να μην ζητά αντικατάσταση στο δρομολόγιο του για να μην χάσει τα λεφτά του, το ότι εγώ χάνω την ώρα μου μένει αδιάφορο. Το πιο γαμάτο όμως είναι ότι η Ελληνική μουσική μας ακολουθεί παντού, στα ΚΤΕΛ οι οδηγοί τα σπάνε ακούγοντας Κοκκίνου, Βίσση και Τουρνά στο τέρμα από το ράδιο Κασσάνδρα γιατί σε αυτήν τη χώρα είναι αυτονόητο ότι όλοι πρέπει να γλεντάμε 24 ώρες το 24ωρο, κι ας κουτουλάμε από τη νύστα, αλλιώς είμαστε ξενέρωτοι.
5. Emo στο Mall
Ο κόσμος είναι χάλια, η ζωή είναι σκατά, σου λέω μαύρα όλα, ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν την πνιγηρή πραγματικότητα με τζελ, eyeliner και περισσότερο χρόνο μπροστά στον καθρέφτη! Πιτσιρικάδες των βορίων προαστίων ενωθείτε, εικονογραφείστε τον προβληματισμό σας, το μόνο που έχετε να χάσετε εκτός από τα μπλουζάκια Nautica είναι το mood και η κόμμωση σας… Σπίτια, κότερα, αυτοκίνητα, οικόπεδα θα παραμείνουν στην κατοχή του μπαμπά…
6. Παραλία
Γαμημένη χώρα, όσο σκατά και να είναι όλα οι παραλίες της τα σπάνε!
7. Δολοφονίες
Το πιο φρικιαστικό είναι αυτό που συνέβη στη Σαντορίνη, όμως αν αποστασιοποιηθούμε από τον τρόπο που πράγματι είναι αρρωστημένος, σαν γεγονός πρέπει να μας θορυβήσει λιγότερο από αυτό της Μυκόνου. Στην πρώτη περίπτωση ένας άνθρωπος ψυχικά άρρωστος έφτασε στον ακραίο παραλογισμό και σε όντας εκτός ελέγχου σκότωσε την γυναίκα του χωρίς λόγο, στην δεύτερη περίπτωση όμως ήταν κάποιοι «λογικοί» που σκότωσαν έναν άγνωστο πιτσιρικά χωρίς λόγο και αυτό μάλλον με φοβίζει παραπάνω…
8. Ανόρθωση – Ολυμπιακός 3 – 0
Μια ομορφιά η Ανόρθωση. Όποιος πει ότι δεν περίμενε τα 3 γκολ θα είναι ειλικρινής, όποιος όμως πει ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει κάτι όλον αυτόν τον καιρό για να μην φάει 3 γκολ θα είναι ψεύτης ή βλάκας. Επίσης ψεύτης θα είναι και όποιος μη Ολυμπιακός πει ότι δεν το χάρηκε. Δίκαια τα 3 (τα πανηγύρισα όλα με την ψυχή μου) και εύχομαι άλλα 3 για να το χωνέψουν ότι με τα ψέματα, τα χάρτινα και τις λαμογιές ομάδα δεν γίνεται… Ασταδιάλα πια Σωκράτη!
9. Ολυμπιακοί – Αγωνιστικό σκέλος
Όλα δείχνουν πως τουλάχιστον για την Ελλάδα ήρθε το τέλος της ντόπας. Αυτό κατά την άποψη μου μοιάζει να εξηγεί τις κάκιστες εμφανίσεις των Ελλήνων αθλητών και αν είναι πράγματι έτσι προσωπικά πολύ το χαίρομαι γιατί βαρέθηκα όλη αυτή την ιστορία περί εθνικών θριάμβων και «ελληνικών ψυχών»! Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να μην είναι οι Έλληνες αντοπάριστοι αλλά να είναι όλοι οι άλλοι πιο ντοπαρισμένοι… Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Κίνα, ως χώρα της Σου Λη (βλ. περίπτωση Ιακώβου), είναι ο παράδεισος των αναβολικών και της καθεστωτικής προπαγάνδας, κοκτέιλ που εγγυάται την απόλυτη επιτυχία των Κινέζων αθλητών…
Αυτά για σήμερα. Πάω να δω ντοπαρισμένους κουρδιστούς Κινέζους (…αν δεν έχει γυναικείο μπητς βόλλεϋ). Τα λέμε σύντομα, μέχρι τότε ελπίζω αυτή η χώρα να συνεχίσει να υπάρχει γιατί ποτέ δεν ξέρεις, ολα είναι πιθανά σε αυτόν τον «ευλογημένο» τόπο…
«Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία» και μη χειρότερα!…
Crazy Cows 