Έτσι, φωνάξτε όλοι μαζί…
29/01/2008Να δούμε ποιος θα κάνει πιο πολύ θόρυβο…
Αναφορικά με την υπόθεση Ζαχόπουλου τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι και το πλέον φλέγον ζήτημα τα έχω ξαναγράψει σε προηγούμενο post (παραβατικότητα και δημοσιογραφική καφρίλα) και δεν θα ήθελα να τα επαναλάβω, όμως ευκαιρίας δοθείσης και επειδή το ζήτημα αντί να φθίνει διογκώνεται και καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στα blogs και στην καθημερινή ενημέρωση, θα ήθελα να πω ότι αυτό που με ενοχλεί πλέον με την υπόθεση Ζαχόπουλου είναι λιγότερο το ίδιο το σκάνδαλο και πολύ περισσότερο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και κυρίως η κατάντια μιας μερίδας των bloggers.
Τις τελευταίες μέρες το blogging έχει γίνει κυριολεκτικά spamming. Έχω βαρεθεί την ηλίθια κατάσταση που όλοι γράφουν και ανεβάζουν μια μαλακία 5 γραμμών που συνήθως δεν λέει τίποτα, κοτσάρουν και μια φωτογραφία και μετά βάζουν στο pοst κι έναν τίτλο άλλοτε παραπλανητικό κι άλλοτε εξυπνακίστικο που φωνάζει «διάβασε με» και διαλαλούν την δήθεν πραμάτεια τους στη blogόσφαιρα. Μάλιστα είναι τόσο προβλέψιμο αυτό που κάνουν που τυχαίνει διαφορετικά blogs να ανεβάζουν ακριβώς το ίδιο post με παρόμοιο τίτλο. Προφανώς δεν υπάρχει άλλος στόχος εκτός από το traffic αλλά από την άλλη κάποιος πρέπει να τους πει ότι το traffic δεν μεταφράζεται αυτόματα σε σταθερούς αναγνώστες…. Blogging όπως λέμε το Πρώτο Θέμα ή χειρότερα, blogging όπως λέμε spamming. Το 90% του περιεχομένου του post είναι το μήνυμα που μεταφέρει ο τίτλος και οι 5 γραμμές που ακολουθούν, σχεδόν κενές περιεχομένου, απλά τον σχολιάζουν ή το ανατρέπουν ή κάνουν προβλέψιμο χιούμορ.
Αυτή η χυδαία απομίμηση της ελληνικής δημοσιογραφικής σκηνής από τους bloggers είναι μάλλον αναμενόμενη. Τέτοιες παραστάσεις έχει ο κόσμος, αυτά αναπαράγει και χωρίς να έχω καμία διάθεση να ηθικολογήσω αυτό που με θίγει πλέον είναι δυστυχώς η θέση κάποιον φυσικών προσώπων που εκτίθενται ανεπανόρθωτα καθώς και η θέση των αναγνωστών (ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ) οι οποίοι θέλοντας να ενημερωθούν ουσιαστικά καταλήγουν να χάνονται όλο και πιο πολύ μέσα σε λαβυρίνθους άχρηστης και επουσιώδους πληροφορίας. Φυσικά αυτό είναι αναμενόμενο στο διαδίκτυο όμως ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα δει μια τόσο έντονη απουσία περιεχομένου και μια τόσο καταφανή απουσία μέτρου και αισθητικής. Το χειρότερο είναι ότι παρατηρώντας την λίστα της wordpress τα ψύχραιμα posts όλο και πέφτουν και αυτά που ανεβαίνουν είναι τα blog που αντιμετωπίζουν το θέμα κυνικά έως και χυδαία. Αυτό ίσως κάποιοι θα πουν ότι δεν σημαίνει τίποτα αλλά δεν θα συμφωνήσω γιατί θεωρώ ότι αντικατοπτρίζει το είδος και την ποιότητα της πληροφορίας που παράγει και αναζητά ο Έλληνας Blogger και χρήστης του ίντερνετ. Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν για σκουπίδια είναι δεδομένο, όμως όταν η πλειοψηφία των χρηστών γίνονται ρακοσυλλέκτες του διαδικτύου τότε κάτι δεν πάει καλά. Νομίζω ότι αυτό πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει.
Crazy Cows 
Μπράβο Χάρη.Καλά τα είπες.Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη αλλά πραγματικά έχω βαρεθεί ν’ακούω τα ίδια και τα ίδια στο χαζοκούτι, όποιο κανάλι και να βάλω, ασχολούνται όλοι με το ίδιο ηλιθιώδες σκάνδαλο(ο θεός να το πει σκάνδαλο).
Λες και δεν υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε. Αλλά αυτό θέλουν να προβάλουν αυτό και βλέπουμε.Τα ίδια και εδώ,όλοι έχουν να προσθέσουν κάτι…λες και ήταν όλοι τους εκεί, όταν ο Ζαχόπουλος έπνιγε το κουνέλι.Και τι αν το έπνιξε? Σκασίλα μου μεγάλη.
Και όπως άλλαζα τα κανάλια, γιατί ήθελα να αποφύγω πάση θυσία να ακούσω για άλλη μια φορά για το DVD, έπεσα σε μεξικάνικη σειρά,λόγο ξανθοσύνης έκατσα και την είδα.Tι να σου πω, ο εφιάλτης μου συνεχίστηκε…Ο Χοσέ Ορλάντο ala Τριανταφυλλόπουλος ηλιοκαμένος στην παραλία, παρέα με τον Δον Μοντενέγκρο ala Θέμος, ένα DVD (η πέτρα του σκανδάλου) και μια βαλίτσα με 5 μύρια……μόνο η χαζογκόμενα 35άρα έλειπε.
Τελικά η τέχνη μιμείται τη ζωή.
Χαχαχα… απίστευτο! Όντως, η τέχνη μιμείται τη ζωή και η ζωή την τέχνη. Κι αυτό μια ανακύκλωση είναι. Άλλωστε ο τίτλος που συνόδευσε την σύλληψη της Τσέκου ήταν αυτός που αναφέρεις, «η πέτρα του σκανδάλου». Ε δεν είναι σαν τίτλος από Λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα; 😉
Καλησπέρα Χάρη! Στο τέλος θα με παρεξηγήσουν που… συνέχεια συμφωνώ μαζί σου, σχεδόν απόλυτα. Πάντως οι γνωρίζοντες καλά το θέμα διακρίνουν ειλικρινή ομοιότητα ή ταυτότητα απόψεων, καθώς και μία αδιαφορία προς τα νούμερα της WordPress. Το έχω πει πολλές φορές, «λίγοι και καλοί ας είμαστε», δεν πειράζει.
Δεν συνηθίζω λοιπόν (επί του θέματος) να ασχολούμαι με κιτρινισμούς της «Μπλογκομετρητίας» όπως την αποκάλεσε κάποιος, απλώς διαπιστώνω όπως εσύ ότι καθώς ο αριθμός των ιστολογίων αυξάνει, γίνονται όλο και πιο πολύ σαν τα… μούτρα τους (δηλαδή τη σαπίλα της υπόλοιπης κοινωνίας σαν πλειοψηφία).
Εδώ και καιρό -όπως ξέρεις- ενδίδω μερικές φορές στον πειρασμό του «μεταμπλόγκιγκ» ή στο να απαντώ σε λογιών προκλήσεις, κ.ο.κ. Παρόλ’ αυτά, και παρόλο που γίναμε φίλοι, ποτέ δεν έφερα αυτά τα δυσάρεστα εδώ. Αντίθετα τα επιλύω (όσα με αφορούν) μόνος μου. Γι’ αυτό, μόνο πάρα πολύ γενικές διαπιστώσεις θα μοιραστώ μαζί σου. Π.χ.
1) Είναι γελοίο όσοι καταγγέλλουν το χάλι του Τύπου και της τηλεόρασης να… κάνουν ακριβώς τα ίδια (σαν τον λιγούρη ματάκια πρόεδρο δικαστηρίου που εξετάζει από κοντά τα έντυπα που… απαγόρευε -κάποιες παλιές εποχές).
2) Είναι γελοίο όσοι υπερασπίζονται το δικαίωμα της έκφρασης να απαιτούν (για να δημοσιεύσουν σχόλια) να γίνονται από «επώνυμα άτομα» κατά το δοκούν που τους συμφέρει, ενώ οι ίδιοι περιστοιχίζονται από ανώνυμα άτομα (γνωστά μόνο στους ίδιους).
3) Είναι ολέθριο, σιγά-σιγά οι ιστολόγοι να χάνουν το σεβασμό τους για τους σχολιαστές τους, αφαιρώντας το δικαίωμα της κριτικής από το ευρύ κοινό, και μάλιστα χωρίς να υπάρχει λόγος (π.χ. ύβρεις) στους σχολιαστές.
4) Είναι εκρηκτικά διχαστικό λάθος να επηρεάζουν οι τσακωμοί διαφόρων ιστολόγων την δυνατότητα έκφρασης απόψεων από «αντιπάλους τους». Εγώ διατήρησα και ακόμη διατηρώ links σε ορισμένα ιστολόγια που συμφωνώ με τις απόψεις τους αλλά αντιπαθώ τους ίδιους τους ιστολόγους διότι ΔΕΝ μπερδεύω προσωπικές αντιπάθειες με απόψεις.
5) Είναι βλακώδες ΤΩΡΑ να… πολυλογώ χωρίς λόγο εδώ (χεχε) ενώ ΟΛΑ όσα λέω τα ξέρεις ήδη -νομίζω. Αλλά… τα λέω στην πεθερά-αγελάδα για να τα ακούει η νύφη (που ίσως μας διαβάζει). Δηλαδή τα λέω για να υπάρχουν!
Η κουτσομπόλα αγελάδα, η κιτρινιάρικη αγελάδα, η αγελάδα-ζούγκλα, η αγελάδα Πρώτο Θέμα, η αγελάδα που γελάει με την Τσέκου, η Ζαχο-αγελάδα… όλες τους ό,τι κι ότι, μιλάμε!…. 🙂
Υ.Γ. εννοείται ότι δεν σε θεωρώ… πεθερά-αγελάδα!!! Ο λόγος το έφερε έτσι, και τα έκανα αγελαδίσιο κοκορέτσι!
🙂
Μη λες για πεθερές, με τέτοια σύμπτωση απόψεων θα μας την πουν όπως μας την είπε ο Lazarides (και καλά)! Πλάκα κάνω…
Πάντως, μια και το αναφέρεις, σήμερα ομολογώ ότι αναγκάστηκα να κόψω σχόλιο που περιείχε ύβρεις. Παρόλο που στους κανονισμούς του blog έχω γράψει ότι θα τα κόβω αμέσως σκέφτηκα ότι δεν θα το έκοβα αν είχε έστω και ένα επιχείρημα, όπως δεν έκοψα πρόσφατα κάποιον άλλον γιατί παρόλο που με έβρισε προσωπικά το σχόλιο που μου άφησε υπερασπιζόταν μια άποψη, ανόητη μεν αλλά άποψη δε. Όμως το σημερινό comment περιείχε μόνο ύβρεις και τίποτα άλλο και ήταν από αμφίβολη πηγή. Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ανώνυμους σχολιαστές αλλά οπωσδήποτε ένα μεμπτό ανώνυμο σχόλιο εγείρει πιο ισχυρά τα ανακλαστικά μου από ένα μεμπτό επώνυμο. Από εκεί και πέρα δεν με ενοχλεί το να είναι κάποιος επικριτικός, αρνητικός ακόμα και επιθετικός απέναντι μου αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της δεοντολογίας. Μετά από σκέψη, τελικά, το σχόλιο το ανέβασα με το nick του σχολιαστή φανερό, έχοντας σβήσει αυτά που έλεγε και έχοντας γράψει μια μικρή εξήγηση για τους λόγους που κόπηκε και μια διευκρίνηση ότι δεν τον έχω αποκλείσει και ότι μπορεί να σχολιάσει με κόσμιο ύφος. Κοινώς, δεν έχω πρόβλημα κάποιος να θεωρεί μαλακίες αυτά που λέω αλλά ας μου πει γιατί τα θεωρεί με επιχειρήματα παραλείποντας την λέξη «μαλάκας».
Αυτά τα ολίγα σαν επεξήγηση γιατί δεν συνηθίζω να κόβω σχόλια και όταν το κάνω μου κακοφαίνεται. Καλό βράδυ συμπέθερε… φίλε Γιώργο ήθελα να πω! 😉
swstotatos.-
Κωνσταντίνα σε ευχαριστώ. Χαίρομαι πολύ που συμφωνείς και εύχομαι να μην είσαι η μόνη, οι υγιείς απόψεις μοιάζουν σαν εξαίρεση περισσότερο από ποτε.
Η επιδίωξη της με κάθε τρόπο αυτοπροβολής μειώνει τις αντιστάσεις στον αυτοεξευτελισμό.. Παράγουν σκουπίδια και τρέφονται με σκουπίδια.. Κατ αυτούς η αναγνωρισιμότητα είναι και «επιτυχία»..