17 Νοεμβρίου 2007
17/11/2007
Το Πολυτεχνείο πριν γίνει για κάποιους σημαία, σύμβολο, φωτογραφίες, συνεντεύξεις και ντοκουμέντα, πριν αμφισβητηθεί από κάποιους άλλους και πριν τελικά γίνει μια γιορτή που κορυφώνεται με μια πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, ήταν ένα γεγονός και μια πραγματικότητα που δεν είναι πολύ μακριά μας. Ήταν κάτι παραπάνω από την εξέγερση κάποιον φοιτητών ενάντια στη χούντα. Ήταν η εξέγερση κάποιον ελεύθερων ανθρώπων όχι μόνο ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς και τους συνεργάτες του αλλά και σε όλους αυτούς που σιωπούσαν ένοχα και συγκαταβατικά και δυστυχώς ήταν πάρα πολλοί. Η Χούντα δεν ήταν μόνο ο Παπαδόπουλος και οι στρατηγοί, ήταν ένας ολόκληρος μηχανισμός κάθε άλλο παρά απρόσωπος που απαρτιζόταν από πάρα πολλούς ανθρώπους οι οποίοι σήμερα ζουν μια φυσιολογική ζωή δίπλα μας, ψηφίζουν και απολαμβάνουν τα αγαθά της δημοκρατίας, τα ίδια αγαθά που διεκδικούσαν αυτοί οι φοιτητές όχι μόνο για τους εαυτούς τους άλλα και για τους διώκτες τους. Τους διώκτες αυτούς που πίστεψαν ότι είναι παραπάνω Έλληνες από τους άλλους. Το Πολυτεχνείο ήταν η εξέγερση της λογικής ενάντια στον παραλογισμό για την διεκδίκηση του αυτονόητου και γι’αυτό θα είναι πάντα επίκαιρο…
Crazy Cows 
Καλημέρα Χάρη, έτσι ακριβώς όπως τα είπες ήταν τα πράγματα.
Ακόμη και ο Μίκης Θεοδωράκης παραδέχτηκε ότι όσοι πραγματικά αντιστάθηκαν στη χούντα ήσαν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, λίγες εκατοντάδες άτομα.
Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, εκείνες τις μέρες, κοιμόταν τον ύπνο της υποταγής στη χούντα. Είναι απίστευτο αλλά αληθινό.
Σήμερα, αυτή η υποταγή αναζωπυρώνεται. Ολοένα και περισσότερο ακούμε κριτικές κατά της σημερινής διαφθοράς που καταλήγουν με νοσταλγία προς τη χούντα.
Γι’ αυτό, σαν διαμαρτυρία, και επειδή χθες το βράδι ένα φασιστοειδές απόβρασμα επιτέθηκε στην… ελληνόφωνη έκδοση του βιογραφικού μου, προσπαθώντας να γελοιοποιήσει το γεγονός ότι στα «προσωπικά στοιχεία» ανάφερα 2-3 πράματα που θεώρησε γελοία (όπως το ότι είμαι χειμερινός κολυμβητής) αποφάσισα να αλλάξω το ελληνόφωνο βιογραφικό μου στη μορφή που περιέχει το ποστ
μπράβο Χάρη ωραία τα είπες 🙂
Νομίζω ότι όλοι παραδεχόμαστε αυτά που λες, Χάρη. Και είναι κρίμα που τόσα χρόνια μετά, ακόμα είναι επίκαιρο…
Καλησπέρα σε όλους, ευχαριστώ για τα comments σας και τα καλά σας λόγια. Θέλω απλά να προσθέσω ότι ενώ βρήκα πολλές φωτογραφίες που απεικονίζουν το τανκ λίγο πριν εισβάλει αποφάσισα να ανεβάσω μόνο αυτήν με το στραπατσαρισμένο πλακάτ. Ο λόγος είναι ότι θεωρώ εσφαλμένο το να εστιάσουμε στο τραγικό τέλος της εξέγερσης και να συμβολοποιήσουμε μια στιγμή γιατί το Πολυτεχνείο ήταν πολλά περισσότερα από απλά την πόρτα του και το Πολυτεχνείο δεν τελείωσε όταν έπεσε η πόρτα του… Το πλακάτ έκανε λάθος, δυστυχώς ο φασισμός δεν πέθανε εκείνη την μέρα, ο φασισμός ζει ακόμα…
ΕΤΣΙ ακριβώς, Χάρη, νομίζω κι εγώ. Σκέφτηκα πολλές φορές μην τυχόν και αυτό που έγραψα στο δικό μου μπλογκ ήταν πολύ ακραίο ή και προκλητικό, αλλά κατέληξα ότι ακόμη κι αν είναι έτσι, ας υπάρχει όπως το είπα για να κάνει τους λιγοστούς ανθρώπους που θα το δουν να σκεφτούν πιο καλά.
Μήπως π.χ. η πλειοψηφία των Ελλήνων εκείνης της εποχής είχε ουσιαστικά συμφιλιωθεί απόλυτα με τη χούντα, μην περιμένοντας και τίποτε άλλο, ζώντας με τη θέλησή της τα παραληρήματα των συνταγματαρχών. Πολλοί άνθρωποι που ξέρω, μεγαλύτεροι σε ηλικία, αυτό πιστεύουν. Ο ίδιος ο θεοδωράκης, απολογούμενος για τη στήριξη που παρείχε κάποια στιγμή στο «θεσμό του Αρχιεπισκόπου» είπε πως εκείνη την εποχή δεν ήταν μόνο ένας που «διάβαζε και δεν είχε πάρει χαμπάρι τα βασανιστήρια» αλλά πολλοί ή οι περισσότεροι.
Δυστυχώς δεν υπάρχει αξιόπιστη στατιστική. Το μόνο σίγουρο που βλέπω, είναι αυτό που λες με την επέκταση ότι τα πλακάτ και οι φιέστες του Πολυτεχνείου έχουν μοναδικό λειτουργικό σκοπό την καλλιέργεια της νέας ψευδαίσθησης ότι ο φασισμός πέθανε, ότι οι στόχοι του Πολυτεχνείου πέτυχαν, κ.ο.κ.
Σωστά τα είπες, harisheiz και omadeon, Ο φασισμός είναι εδώ , ζεί και βασιλεύει! Απλά έχει λιγάκι μεταμφιεστεί σε δήθεν «προστασία του απλού πολίτη», αυτού του πολίτη, που το σύστημα τον ταλαιπωρεί κάθε μέρα με το χαώδη μηχανισμό του, και την – συνειδητή – μη εφαρμογή των νόμων εκεί που βολεύει. Πάντα με απώτερο στόχο τη δημιουργία χαοτικής κατάστασης, που δημιουργεί ανασφάλειες στον μέσο πολίτη, και τον κάνει να δέχεται αβίαστα τους περαιτέρω ελέγχους που θα του επιβληθούν, «για το καλό του».
Παράδειγμα: είναι γνωστό εδώ και χρόνια, ότι η πορεία της 17 Νοέμβρη έχει μικρή συμμετοχή, έχοντας καταντήσει τυπική. Πρός τι λοιπόν, κλείνει – και πάλι- η αστυνομία, ΟΛΟ το κέντρο της Αθήνας, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο σε όλη την Αθήνα? Ποιόν προστατέυει? Μήπως πρόκειται αυτή τη φορά , να πιάσει τους καμμιά πενηνταριά «γνωστούς-άγνωστους» που πιθανά θα δημιουργήσουν επεισόδια, και που ποτέ στο παρελθόν δεν τους έπιασε, ενω δρούν πάντα μπροστά στα μάτια τους? Η μήπως για να περάσει το μήνυμα του φόβου στο καταναλωτικό κοινό «Κλειστήτε μέσα, υπάρχει κίνδυνος
και μείς σας προστατεύουμε»?Αλλωστε, τα ίδια έλεγε και η χούντα, ότι δηλαδή κινδυνεύαμε απο κάποιο κίνδυνο και ήρθαν να μας σώσουν… Η ακόμα, ΄μήπως για να είναι ελεύθεροι απο αυτοκίνητα οι δρόμοι του κέντρου, για να δράσουν ανενόχλητοι οι γνωστοί άγνωστοι? Μπορεί το τελευταίο να ακούγεται ακραίο, αλλά αν μπλοκαριζόσασταν πίσω απο την πορεία σήμερα στο Hilton στις 4.45, που λογικά θα έφτανε στην Αμερικάνικη πρεσβεία στις 5, και έχοντας κάνει τον γύρο όλης της Αθήνας για να φτάσετε στην Κυψέλη, στις 6.45, και ανακαλύπτατε ότι όλες οι κεντρικές αρτηρίες της πόλης είναι ακόμα κλειστές, τι θα σκεφτόσαστε?
@dotritus
έτσι όπως πάνε τα πράματα θα υπάρχουν 5-6 μπάτσοι για κάθε διαδηλωτή. Αυτό είναι και πρακτικό άλλωστε. 1-2 θα τον δέρνουν και οι υπόλοιποι θα κρατάνε το φορείο. χεχε
Αλλωστε έτσι θα… εξοικονομούν και βενζίνη,
αφού σε λίγα χρόνια, Peakoil έρχεται. 🙂
Παραπέμπω στο ποστ του Χάρη «ΕΜΕΙΣ» για στοχασμό. Αυτό το «ΕΜΕΙΣ» είναι το μέσο για το νέο φασισμό. Αφού «ΕΜΕΙΣ» εκλέγουμε κάθε 4 χρόνια ποιοι θα γίνουν προσωρινοί δικτάτορές μας, έχουμε «δημοκρατία». Στο μεταξύ, υποτασσόμαστε σε άαααλλα πράματα…
κάπου στην πορεία η ανάγκη για «Πολυτεχνεία» ξεχάστηκε και έμεινε μόνο η διεστραμμένα εγωιστική συμπεριφορά μας να ορίζει τις ζωές μας.
Ας μην λέμε μεγάλες κουβέντες.Αυτοί που τις καπηλεύτηκαν μέχρι εκεί που δεν πάει,φρόντισαν ώστε το νόημα τους να ξεφτίσει τόσο που η όποια γυαλάδα και θαυμασμός προκαλούνταν κάποτε στο άκουσμα τους,σήμερα να κατατάσονται αυτόματα στη reject list του χυλοποιημένου εγκεφάλου μας.
Το Πολυτεχνείο μόνο μέσα μας μπορεί να μείνει ζωντανό.
Ίσως χρειαστεί σύντομα να το αναβιώσουμε.
ποτέ δεν ξέρεις.
Τιμή σε αυτούς που δεν κολώσαν…
Ωραία τοποθέτηση. Μπράβο σου.Κι αν λοξοδρομήσαμε πολύ, κι αν καβαλήσαμε πανήψυλα καλάμια, ας καταλαγιάσει ο εγωισμός και η αλαζονία μας. Καιρός να ξανασκεφτούμε καποια πράγματα.
ριτς
Από μία άλλη άποψη το (κάθε) Πολυτεχνείο είναι μέσα μας.
Κάθε φορά που αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε αδικία, ιδίως σε άλλους. Εντάξει, δεν μας δίνεται και συχνά αυτή η ευκαιρία, αλλά όποτε μας δίνεται, ας την αρπάζουμε!
[…] δικό μου που παραθέτω πιο κάτω και του Τέλη Κελεσίδη) 17 Νοεμβρίου 2007και επανάληψη Ο […]
Ζητω συγγνώμη που εγραψα λάθος το πανυψηλα. Γραφω γρηγορα και χωρίς γυαλιά και το πληρώνω ακριβα
ριτς
Χάρη καλησπέρα κοίτα το μέηλ σου σε 5 λεπτά σε παρακαλώ.
[…] Νοέμβριος 17, 2008 Πριν ένα χρόνο έγραφα μεταξύ άλλων εδώ την φράση “Το Πολυτεχνείο ήταν η εξέγερση της […]